Voeding van paarden heeft mij altijd wel gefascineerd en veel beziggehouden. Ik wil, net zoals vele paardenliefhebbers, gezonde paarden. Zelf heb ik meerdere paarden en altijd wist ik al dat elk paard anders is. Al snel kwam ik erachter dat dit ook voor hun voeding geldt en dat het soms nauw kan luisteren wat een individueel paard nodig heeft.
Er zijn voorstanders die vinden dat paarden in hun basisbehoeftes qua voeding worden voorzien met enkel voldoende goede kwaliteit hooi en een zoutsteen. Dan heb je helemaal aan de andere kant mensen die geloven dat paarden niet voldoende uit hun ruwvoer kunnen halen en dat het altijd heel belangrijk is om ze (vele) vitamines en mineralen toe te dienen.
Ik geloof dat beide kanten gelijk hebben. Hoe kan dat dan als ze zo verschillend zijn, moet je je paard wel of niet extra vitamines bijvoeren? In mijn visie hebben paarden mogelijk genoeg aan goede kwaliteit ruwvoer (ook gras) mits er voldaan wordt aan:
De basisbehoeftes (eten/drinken, onbeperkt sociaal contact, onbeperkte vrije beweging).
Weinig van ze wordt gevraagd.
Stabiele omgeving (geen extra stressfactoren, denk bijvoorbeeld aan verhuizingen, nieuwe paarden in de groep, wedstrijden, lange buitenritten, transport etc.).
Ik ken zelf niet veel paarden die zo worden gehouden. Velen hebben hun paarden om er ook wat mee te doen en er is altijd wel een wisseling in de omgeving die ervoor kan zorgen dat een paard o.a. meer stress heeft dan gewend is. Ook missen veel paarden die in gevangenschap leven variatie in hun voeding. Betekent dit dan dat wij alle paarden maar simpelweg moeten voorzien van een mineralenbrok zodat wij alle mogelijke tekorten ondervangen?
Hoewel dit de keuze is voor vele mensen, is het volgens mij niet zo simpel. Velen vergeten dat te veel vitamines/mineralen ook kan zorgen voor een overbelasting van het lijf. Het gezegde ‘ze plassen het wel uit’ en ‘baat het niet, schaadt het niet’ wordt volgens mij iets te makkelijk gezegd. Wij vergeten soms dat het lichaam wel moet zorgen dat de overtollige voedingsstoffen ook daadwerkelijk het lichaam uitgaan en dit kan zorgen voor problemen:
‘Zoals we eerder gelezen hebben, is vitamine C een water-oplosbare vitamine, dus een teveel hiervan wordt afgebroken en verlaat je lichaam weer vrij snel via je urine. Maar op het moment dat je last hebt van gevoelige nieren, kunnen er bijwerkingen optreden. Het afbreken van vitamine C in je nieren is namelijk een hele zware, en onnodige, belasting. De kans op nierstenen wordt hierdoor vrij groot. Ook kan er, door een teveel aan vitamine C, een overschot aan ijzer, of een tekort aan koper ontstaan.’
https://www.optimalegezondheid.com/de-gevaren-van-vitamine-supplementen/
Hoewel dit voorbeeld voor mensen geldt, zou ik mij kunnen inbeelden dat het voor een paardenlichaam ook soms een behoorlijke belasting kan zijn. Verder in dit artikel stond er ook dat er een kans bestaat dat het lichaam minder tot geen natuurlijke vitamines meer opneemt. Het gevaar zit hem er in dat kunstmatige vitaminen géén échte vitaminen zijn, maar een stof die (tot op zekere hoogte) dezelfde eigenschappen vertoond als de échte vitamine. Natuurlijke vitaminen werken samen ondersteund door andere stoffen zoals mineralen en aminozuren. Kunstmatige vitaminen zijn niet in staat om samen te werken met deze stoffen, en vormen zo kleine chemische eilandjes waar je uiteindelijk niks aan hebt.
Wie weet, misschien is dit wel een beetje kort door de bocht, maar ik kan mij voorstellen dat ons lichaam meer gebaat is bij een gezond en gevarieerd dieet dan bij vitamine supplementen (wil je hier meer over weten, zie links onderaan deze blog). Ik zelf moet eerlijk bekennen dat ik eigenlijk zelden tot nooit een vitamine pil heb geslikt. Daarentegen ben ik wel altijd bezig met ervoor te zorgen dat mijn paarden niets ‘te kort’ komen d.m.v. supplementen. Zouden onze paarden dan ook niet meer gebaat bij zijn bij een gevarieerde voeding i.p.v. vitaminepillen/supplementen? Zou het kunnen zijn dat een vitamine brok die is gemaakt op basis van de algemene waardes die bekend zijn van hooi, misschien zelfs gevaarlijker zijn dan niets bij geven?
Veel mensen passen de voedingssupplementen van hun paarden tegenwoordig aan de ruwvoeranalyse die ze laten maken van hun hooi. Ook hier heb ik al langere tijd mijn twijfels over of dit wel werkt en of het misschien zelfs wel gevaarlijk kan zijn.
Een ruwvoeranalyse wordt gedaan op basis van monsters die je neemt uit verschillende balen. Je zou dan kunnen beweren dat je een gemiddelde hebt van het hooi. Maar als ik soms zie hoe verschillende de plakken kunnen zijn in één grote baal hooi of van kleine baaltjes hooi die van hetzelfde land komen er soms heel anders uitzien. Dit kan eigenlijk ook bijna niet anders als je je realiseert dat niet alle weilanden kaarsrecht en zonder bomen zijn. Als je een stuk hooi hebt dat in de schaduw is gedroogd of in de zon, heb je al andere waardes. Of een stuk land dat net iets lager ligt dan de rest van het weiland, groeit anders en heb je dus ook andere waardes. Wat dacht je van hoe een weiland is bemest? Of je hooi hebt van de binnenkant van het land of van de buitenzijden zou ook zomaar verschil kunnen maken. Hoe betrouwbaar is een hooianalyse en hoe betrouwbaar is het dan dat wij afhankelijk daarvan de tekorten gaan aanvullen? Misschien op dit vlak zal ik binnenkort ook een experiment gaan uitvoeren, ik hou jullie op de hoogte.
Hoe meer ik las over voeding, hoe meer ik vond dat ten aanzien van paarden het niet zo simpel is om gewoonweg supplementen toe te voegen om een gezond paard te behouden. Er schuilen hier werkelijk gevaren achter. Dan heb ik het niet enkel over overdosering maar dus ook over dat sommige stoffen niet meer samenwerken omdat ze de andere (niet-natuurlijke) niet herkennen en er een tekort kan ontstaan bij een andere stof. Hier enkele voorbeelden:
Geen of niet te veel supplementen voeren, maar ook niet te weinig voeren, hoe weet je nou of je het goed doet? De gezegden van ‘hoe meer je weet, hoe minder je weet’ en ‘door de bomen het bos niet meer kunnen zien’ is voor mij hier echt wel van toepassing. Waar moet
ik nou beginnen? Ik zeg dan altijd, bij het begin. Maar waar is hier dan het begin? Equine Visions is opgezet vanuit de visie van ‘gekeken vanuit het paard’, ook hier zal mijn begin dan wederom zijn: het paard. Voor mij om te beginnen bij het paard houdt dan ook in dat ik de paarden wil proberen zo natuurlijk mogelijk te voeren. Ik besef mij dat mijn paarden niet meer in de natuur leven, maar net zoals hun huisvesting wil ik ze ook graag zo natuurlijk mogelijk houden. Komende weken wil ik gaan onderzoeken of ik natuurlijke producten kan vinden die goed zijn voor de paarden en mogelijk kunnen helpen in het aanvullen van tekorten. Ik wil kijken of het mogelijk is om paarden gezond te houden enkel door middel van het geven van natuurlijke producten en variatie in hun voeding.
Ik probeer ten aanzien van alle natuurlijke producten een open mind te houden. De volgende producten hebben mijn interesse al gewekt en ga verder op onderzoek uit:
Spliterwten
Luzerne
Lijnzaad
Zwarte zonnebloempitten
Pompoenpitten
Hennepzaad
Rijstzemelen
Bietenpulp
Haver
Amandelen
Verschillende kruiden
Ik ben heel benieuwd naar de informatie die ik ga vinden en of ik kan zorgen dat een paardenlichaam zichzelf in balans kan houden zonder kunstmatige toevoegingen.
Links:
Comments