De dag dat onze Quest begon
Wat doe je als je op zoek bent naar een “stal” waar alle paarden zelf kiezen of ze binnen of buiten staan én waar je als ruiter ook goede faciliteiten hebt, maar je vindt die stal maar niet? Simpel, je zet zelf een paarden pension op. Inmiddels bezit je drie merries die allemaal in de kudde lopen. Niet alle paarden passen in een kudde, dus maak je ook een paar individuele uitloopstallen voor bijvoorbeeld hengsten. Vervolgens realiseer je je dat hengsten vaak geïsoleerd leven en weinig of zelfs niet met andere paarden samen staan. Veel mensen zijn namelijk van mening dat hengsten niet sociaal gehouden kunnen worden. Dat klinkt als tijd voor een nieuwe uitdaging: zelf een hengst kopen die je met een ander paard gaat houden!
Dit is het verhaal van een vriendin van mij die altijd barstensvol ideeën zit en ze (vaak) ook nog eens uitwerkt. Ik verzorg al jaren haar merries en mij leek het idee van een hengst sociaal houden wel leuk, maar de uitloopstallen bij ons waren vol en ik was van mening dat we geen ruimte hadden. Zij had echter besloten een hengst te willen en ruimte kan gecreëerd worden. Waar een wil is, is een weg. Een paar dagen later was het plan er: de tuin kon omgebouwd worden tot een paddock. Om te zeggen dat ik verbaasd was, is zacht uitgedrukt. Maar ja, een tuin is toch alleen maar onderhouden, een paddock uitmesten is veel leuker!
Eerst moest de hengst maar gevonden worden en ik bleef sceptisch. Drie paarden leek mij wel voldoende, ergens moet de grens getrokken worden. Grenzen blijken natuurlijk flexibel te zijn en drie was nog niet die van ons. Na wat rondgekeken te hebben op internet en bij enkele hengsten op bezoek te zijn geweest, vonden we een advertentie voor een bonte springhengst. Een bont springpaard was de droom! Hoewel we van de foto niet ondersteboven waren, gingen we toch maar even kijken.
Wat een knap paard! Hoewel hij nog wat onbeholpen in zijn bewegingen was, maar als je net vier jaar oud bent noemen we dat gewoon jeugdigheid, liet hij ons zien dat hij geweldig kon springen. In zijn stal kwam hij zo vriendelijk en geïnteresseerd naar ons toe dat we binnen twee minuten als een blok gevallen waren. Ach, één verzorgpaard erbij is ook geen probleem.
Het bleef natuurlijk niet bij één paard erbij. We wilden hem sociaal houden, dus we hadden een vriendje voor hem nodig. Om de merries erbij te zetten leek ons niet zo handig, dus het moest een ruin zijn. Het makkelijkste was een Shetlander of andere kleine pony. Dan konden we de paddock zo maken dat de pony onder de omheining door kan en ook een eigen stukje heeft waar de hengst niet bij kan komen. We hoefden niet lang te zoeken, een klant had een Shetlander ruintje genaamd Macho dat een nieuw thuis zocht.
Ook wij wisten niet hoe een hengst op een ander paard zou reageren. We hadden allerlei enge verhalen gehoord, maar toch besloten we het nagelbijtend te proberen. We lieten de hengst in de paddock staan met een stevige omheining en de Shetlander had een stukje buiten het hek. Zo konden ze eerst even rustig ruiken en konden wij kijken wat ze deden. Stiekem hoopten we dat de Shetlander de hengst de baas zou zijn, dat liever dan dat de pony als speelbal gebruikt wordt. Het was in ieder geval duidelijk dat de hengst nog niet gewend was om met andere paarden te staan, zo geweldig vond hij het dat hij aan een ander paard mocht ruiken. In allerlei gekke bochten gewrongen stond hij de Shetlander te besnuffelen, terwijl die laatste niet zoveel van hem moest hebben. Er stond ook allemaal heerlijk gras naar de pony te roepen, dus dan is een groot gevlekt snurkend paard ook niet echt interessant.
Wij waren in ieder geval tevreden met deze eerste introductie. Het hek stond nog overeind, de pony beet van zich af als de hengst te gek deed en de hengst week uit als er ponyhoefjes zijn kant op kwamen. De schuilstal in hun paddock was nog niet afgemaakt, dus voorlopig stonden ze de nachten even binnen. Voor een hengst die gewend was 24/7 binnen te staan, vonden we dat ook niet zo erg. Met een goed gevoel gingen wij naar binnen toe, ons er nog niet bewust van dat het verhaal pas net begonnen was...
Dit is de eerste blog van een serie van vele. Voor geïnteresseerden hebben wij onderaan elke blog dingen uiteengezet die wij geleerd hebben of waarom wij iets op een bepaalde wijze doen.
Tips:
- Introductie van paarden is erg belangrijk, vooral als ze op een kleinere oppervlakte staan of als het om veel paarden gaat. Voordat je twee (of meer) paarden bij elkaar zet, is het verstandig om deze eerst even naast elkaar te zetten. Dit kan door middel van een vaste omheining, maar ook door middel van stroomdraad met prikpaaltjes. Zo kan je goed kijken wat ze doen en of de paarden zich op hun gemak voelen. Afhankelijk van de paarden kunnen ze soms al na een paar dagen samen, voor anderen kan het weken duren. Je voorkomt hiermee blessures en hebt meer kans dat paarden sneller aan elkaar wennen.
Veel mogelijk met weinig ruimte. Met een beetje creatieve benadering is er veel mogelijk om de paarden meer bewegingsvrijheid te geven, al heb je zelf beperkte ruimte. Wij hebben nu gekozen om de oude moestuin om te bouwen tot paddock met schuilstal. Hieronder een paar interessante links: